In zijn familie wordt de liefde voor duiven van vader op zoon doorgegeven. Zijn grootvader en vader waren zeer geboeid door deze sport waar mens en dier een team vormen. Michel zet de traditie voort. Nu hij met pensioen is, heeft hij meer tijd voor zijn passies…
Duiven: een familieliefdesverhaal
Michel is geboren en opgegroeid tussen de reisduiven. Bij het overlijden van zijn papa heeft hij zijn kolonie geërfd. Vandaag tellen zijn duiventillen 180 vogels. Hij heeft de beste geselecteerd en traint een team van 48 raceduiven.
De training van duiven is een werk van lange adem. We ontwikkelen beetje bij beetje hun oriëntatiegevoel door ze steeds verder weg te brengen. Zonder te vergeten om hun de onfeilbare motivatie te geven om terug te keren: hun vrouwtje!
Michel waardeert in het bijzonder de langeafstandswedstrijden. Ter gelegenheid van zijn pensioen heeft hij zich precieze doelstellingen opgelegd: over 2 à 3 jaar opnieuw deelnemen aan zeven grote internationale wedstrijden: Bordeaux (810 km), Marseille (855 km), Narbonne (874 km), Pau, Saint-Vincent-de-Tyrosse, Perpignan (allemaal 930 km) en Barcelona (1074 km).
In het verleden heeft Michel indrukwekkende rangschikkingen behaald: een eerste plaats bij zijn duivenclub in Tienen op de wedstrijden van Narbonne, Perpignan, Montélimar, Saint-Vincent-de-Tyrosse en van Barcelona, maar ook een eerste plaats op provinciaal niveau en een tweede plaats op nationaal en internationaal niveau op de wedstrijd van Narbonne.
Voor Michel is het jaar 2000 bijzonder gedenkwaardig:
Lutgarde en ik zijn getrouwd, we hebben ons huis gebouwd, ik won de wedstrijd van Barcelona en werd biljardspeler van het jaar!
Sindsdien heeft hij ervoor gekozen te stoppen met biljard spelen omdat hij te weinig tijd heeft maar hij houdt er mooie herinneringen aan over.
Groene vingers
Lutgarde en Michel werken graag in hun tuin. Gelukkig maar! Met 44 aren hebben ze genoeg werk! Statige bomen, decoratieve bloemperken, een groot gazon, vier terrassen, een moestuin… voor ieder wat wils. En als dat nog niet genoeg was, onderhoudt Michel de 14 aren tuin van zijn mama met plezier.
35 jaar bij Smals
Michel overwoog om architectuur of bouw te studeren. Maar dat is anders uitgedraaid en hij is er blij mee. Aan het einde van zijn middelbaar onderwijs is hij zijn loopbaan begonnen bij de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid. Na een tussenstop bij de Rijksdienst voor Kinderbijslag voor Werknemers is hij bij Smals toegekomen in december 1984. Hij heeft meerdere jaren gewerkt in een dienst die instond voor het klasseren van de aangiften. Daarna was hij enkele maanden actief bij het rekencentrum.
In 1992 maakt hij deel uit van het team voor beheer van de werkgeversrekeningen en is er niet meer weggegaan. Hij kon er goochelen met cijfers en dat deed hij echt graag. Om zijn pensioen voor te bereiden heeft hij een handleiding opgesteld met operationele instructies in verband met de kwartaalanalyse van de rekeningen. De geïnteresseerde reacties die hij kreeg, waren voor hem een aangenaam teken van erkenning.
Collega’s maar ook vrienden
Zijn naasten beschrijven hem als een kalme, geduldige en gedienstige man. Michel is ook heel sociaal. Zijn relatie met zijn collega’s was altijd een bron van tevredenheid voor hem. Met Joëlle, Stefaan, Hubert, Viviane en de anderen heeft hij een vriendschap opgebouwd. Ze zullen zeker nog contact met elkaar houden.
Enkele reizen in het vooruitzicht
Lutgarde en Michel houden van de natuur en de bergen. Aan het einde van de zomer vertrekken ze vaak naar Zuid-Frankrijk.
We doorkruisen de gebieden waar onze duiven enkele weken eerder overgevlogen zijn. Dat is plezant.
Ze houden van gastronomische weekends. Tijdens het jachtseizoen trekken ze soms naar de Ardennen.
Mijn echtgenote heeft vier broers, die allemaal getrouwd zijn. Elk jaar organiseert een van de koppels een familieweekend. In 2017 hebben we een uitstap gepland naar Nederland en hebben er tandems gehuurd. We hebben er heel wat plezier beleefd!
In augustus 2020 hadden Lutgarde en Michel een cruise gepland naar de Noorse fjorden. De reis zal uitgesteld moeten worden door de Covid-19-pandemie maar Michel zal zich zeker niet vervelen tussen zijn duiven in zijn groen paradijs.
We wensen hem een mooi pensioen, succesvolle vluchten en een uitstekende gezondheid!
Ontdek op de volgende pagina een tekst opgesteld door Michel ter gelegenheid van zijn laatste dag bij Smals, op 27 januari 2020
Comments are closed.