Bijna een hele carrière afwisselend in ploegendienst! Dat was de uitdaging die Philippe Bijst (medewerker Exploitatie) aanging. Dus ja: de komst van het pensioen geeft hem een zekere opluchting. Doen wat hij wil, wanneer hij wil, en uitstellen tot morgen wat hij vandaag nog niet gedaan heeft… dat wordt zijn nieuwe dagelijkse routine!
43 jaar carrière tussen zon- en maanlicht
In 1979 is Philippe 18 jaar oud. Hij voltooit zijn technische humaniora met een specialisatie in elektriciteit. Hij heeft z’n diploma nog maar amper op zak wanneer hij al wordt aangenomen als bediende bij de NMBS.
Drie jaar later zijn de socialistische mutualiteiten op zoek naar operatoren voor hun rekencentrum. Zij bieden de kandidaten een opleiding aan. Philippe stort zich in dit nieuwe avontuur. Hij wordt operator en zal dat 40 jaar lang blijven.
In die tijd hadden de socialistische mutualiteiten een IBM 3090 MVS computer. Er waren maar vier machines van dit type in België.
Daar heb ik mijn vak geleerd en ben ik begonnen met de shifts. Ik wisselde verschillende werktijden af: 4 dagen, 4 nachten, 4 rustdagen. Dat is vrij vermoeiend want wanneer je lichaam eenmaal gewend raakt, wisselt de werktijd weer.
In 1985 bood het bedrijf Ansul, dat brandblusapparaten vervaardigt, hem betere arbeidsvoorwaarden: een hoger salaris en vaste uren van 14 tot 22 uur.
Qua computertype ging ik van een 30-tonner naar een fiets!
Enkele jaren later onderging Ansul een herstructurering. De IT-afdeling wordt overgeplaatst naar Frankrijk. Voor Philippe betekent dit het einde van zijn arbeidsovereenkomst.
Gelukkig vindt hij snel een nieuwe job. In 1993 wordt hij aangenomen bij de Bank Card Company (BCC), een bedrijf dat instaat voor het beheer van kredietkaarten. Enige tijd later wordt de BCC overgenomen door Banksys, die het netwerk van betaalterminals beheert.
Ik heb nog nooit zo’n grote computerzaal gezien als bij Banksys. Sommige collega’s gebruikten een mini-fiets om de zaal over te steken!
Op dat moment verwerkte het computercentrum 12.000 transacties per minuut. Dit aantal steeg tot 16.000 op moederdag en op 24 december.
Ik heb collega’s zien beginnen als operatoren en dezelfde ochtend nog zien vertrekken. De druk was heel hoog.
Van 2002 tot 2007 werkt Philippe in Luxemburg. Het bedrijf Sogeti plaatst hem als consultant in bedrijven. Hij werkt bijvoorbeeld in de Royal Bank of Canada.
In Luxemburg waren de arbeidsvoorwaarden geweldig, maar je moest 24 uur per dag beschikbaar zijn. Aan de andere kant was het heel moeilijk om de hele week weg te zijn van mijn familie en in het bijzonder van mijn dochter Virginie (nu 34).
In 2008 werft Smals operatoren aan. En zo komt Philippe in ons bedrijf terecht, waar hij uiteindelijk 14 jaar zal blijven.
Ik heb altijd met dezelfde twee collega’s gewerkt: Dirk en Nizar. Ik ga hen missen! We vormden een fantastisch team. Smals is een uitstekende werkgever. Ik ben er zeer tevreden over.
De laatste jaren heeft Philippe elke woensdagochtend gewerkt, en ook elke zaterdag en zondag. Hij wisselde af tussen een weekend overdag en een weekend ’s nachts.
Het hart aan de kust
Sinds oktober 2011 woont Philippe op een paar minuten wandelen van het centrum van Koksijde.
Nu hij met pensioen is, zal hij zijn leven verdelen tussen twee zeefronten: zes maanden aan de Belgische kust en zes maanden aan de Middellandse Zee. Hij heeft immers een appartement gekocht in Argèles-sur-Mer, dichtbij Perpignan.
Ik ben heel graag in Argelès. De streek van de oostelijke Pyreneeën is prachtig. Wanneer ik daar ben, doe ik geregeld mijn boodschappen in Spanje. Dat is veel interessanter.
De afstanden schrikken Philippe niet af. Hij heeft altijd van mooie wagens gehouden en is niet bang om veel kilometers te maken.
Leiko, zijn Amerikaanse Bully, is een erg aardige en vriendelijke metgezel.
Hij vergezelt Philippe op zijn lange wandelingen langs de kust. Maar als het te heet wordt, zijn zijn onophoudelijke blikken naar achteren een duidelijk signaal aan zijn meester dat het tijd is om terug te keren…
Een droom? Philippe heeft er maar één: gezond blijven. Hij herinnert zich met ontroering enkele collega’s die veel te jong zijn heengegaan.
Hij wenst Smals een stralende toekomst toe.
En tot slot heeft hij nog een boodschap voor zijn collega’s: “Ik weet dat ik op jullie kan rekenen om jullie verder te blijven ontwikkelen en jullie veranderende werkomgeving zo te beheersen.”
Comments are closed.