Jean-Marie Cannesant, medewerker van de dienst Gebouwen die velen van ons wel kennen, verlaat ons na een lange carrière om te genieten van een welverdiend pensioen. We maakten van de gelegenheid gebruik voor een gesprek met deze innemende collega…
Jean-Marie vertelt ons meteen dat zijn passie voor paarden hem er eerst toe bracht paardrijlessen te volgen. Hij deed namelijk dressuur en jumping en droomde ervan om jockey te worden.
“Ik wou jockey worden in België en zelfs internationaal, maar zo’n parcours is echt een hindernisbaan. Bovendien moet je heel jong beginnen.”, zegt hij.
Daarna ontwikkelde hij een interesse voor erfgoed en architecturale kunst. Hij organiseerde onder andere bezoeken aan de Grote Markt in Brussel, Brugge en andere steden… Hij was ook betrokken bij de restauratie van oude gebouwen, herstellingen aan glasramen en oude raamkozijnen, enz. In die periode ontwikkelde hij zijn expertise als schilder.
“Ik ben bij Smals begonnen in 1983. Ik heb de gebouwen van Smals opnieuw geverfd. Ze noemden me de Rubens van Smals in de gangen.”, lacht hij.
“Tijdens de eerste jaren van mijn functie voerde ik ook verschillende elektrische en loodgieterswerken uit. Daarnaast organiseerde ik contacten met externe bedrijven, zoals leveranciers en lifttechnici… Over het algemeen kreeg ik complimenten voor mijn werk, zoals voor het verven van de refter of het logo op de muur van het gelijkvloers. Zulke complimenten zijn altijd leuk om te horen.”
Iedereen die Jean-Marie kent, kent zijn passie voor van de Rolling Stones. Als we hem ernaar vragen, legt hij met sterretjes in zijn ogen uit dat hij al fan is sinds 1974. Hij heeft 44 concerten bijgewoond tijdens 8 verschillende tournees over de hele wereld: Scandinavische landen, Engeland, Ierland, Nederland… Hij heeft een monumentale collectie verzamelstukken van de beroemde rockband.
Op de vraag “Wat zijn je plannen voor je pensioen?”, antwoordt hij “Ik zou graag een groepsreis naar Japan maken. En tijdens mijn pensioen wil ik zeker mooie wandelingen maken, want dat is een van mijn hobby’s.”
Hij zegt echter dat hij het menselijke contact dat hij bij Smals had, zal missen. Hij werkte met veel plezier bij Smals en vind het jammer dat hij de ontwikkeling van de vereniging niet meer zal kunnen volgen.
Het interview eindigt met de beroemde laatste vraag: “Een boodschap aan de medewerkers? Ik wens ze allemaal een succesvolle carrière waarin ze zich kunnen ontplooien. Mijn advies zou zijn om positief te blijven en nooit te stoppen met leren.”
Comments are closed.