Luister hieronder naar onze podcast (12’41”) :
Transcriptie van de podcast:
Goeiedag. Welkom bij deze serie interviews met onze binnenkort gepensioneerde collega’s.
Christophe Duerinckx is in 1997 van start gegaan bij Smals. Op een mei 2023 gaat hij met pensioen. Deze functioneel analist zou iedereen aanraden bij ons te komen werken. Hij heeft het hier erg naar zijn zin en heeft het vooral gewaardeerd om actief betrokken te zijn bij het grote socialezekerheidsproject. Na 42 jaar in de business kijkt Christophe ernaar uit om nog meer tijd te hebben voor zijn grote passie: golf.
Goeiedag, Christophe. Goeiedag.
Hoe denk je over je naderende pensioen?
Nou, ik zou zeggen met een zekere opluchting. En vooral met het gevoel van mooi uitgevoerd werk. Na een carrière van 42 jaar heb ik het gevoel dat ik mijn rol in de samenleving heb vervuld en dat het tijd is om plaats te maken voor jongere mensen.
Inderdaad, 42 jaar carrière is een lange tijd. Hoe definieer je deze pensioenperiode nu?
Laten we zeggen dat ik het vooral zie als een levensperiode waarin ik veel meer tijd voor mezelf zal hebben, om een hele reeks dingen te doen die ik nu niet kon doen. Dus het opent meer horizonten dan dat het ze sluit.
Wat is je opleiding, Christophe? En hoe is je carrièrepad verlopen?
Aanvankelijk ben ik opgeleid tot regent in wiskunde, natuurkunde en ethiek, met als doel lesgeven. Ik heb een paar jaar lesgegeven. Vijf jaar in feite. Lesgeven paste niet echt bij mij. Ik besloot om in de privésector te gaan werken en ging aan de slag bij een sociaal secretariaat, mijn eerste contact met de sociale wetgeving in het algemeen. Tijdens dit contract heb ik in de avonduren een diploma informatica behaald. Binnen het bedrijf ging ik dus van administratie naar informatica. Toen het contract afliep, zocht ik een job in hetzelfde domein. Zo solliciteerde ik in 1997 bij Smals. De afgelopen 26 jaar ben ik bij Smals gebleven waar het me goed beviel. Ik heb er alle functies “doorkruist”: ik ben begonnen als senior programmeur, vervolgens ben ik doorgestroomd naar technisch analist en vervolgens heb ik de brug geslagen, in avondlessen aan de ULB, om door te stromen naar de functie van functioneel analist die ik sinds 2009 bekleed.
Wat heeft je het meeste plezier bezorgd tijdens je carrière?
Als ik nu terugkijk, moet ik zeggen dat het gevoel om actief deel te nemen aan een groot project, het grote project van de sociale zekerheid, dat een zeer belangrijk onderdeel is van de Belgische samenleving, mij echt voldoening gaf. Je voelt je bijzonder nuttig omdat je tegen jezelf zegt: “Ik heb mijn steen gelegd in dit gebouw dat dagelijks veel mensen dient.”
Dit is echt het idee van “Smals ICT for society”…
Ja, absoluut. Het is echt iets waarbij je tegen jezelf zegt: “Hier doe ik een job die echt nuttig is, nut dat je elke dag kan zien.” Zelfs wanneer je geconfronteerd wordt met levensomstandigheden waarin je beseft dat al die sociale zekerheid, die solidariteit tussen werknemers echt een belangrijk punt is in de Belgische samenleving.
Zijn er dingen die je zal missen?
Op het eerste gezicht heb ik vreemd genoeg niet echt het gevoel dat er dingen zijn die ik zal missen. Ik denk dat ik het einde heb bereikt van de dingen die ik wilde doen bij Smals. Buiten het werk zie ik meestal al veel mensen. Dus ook de sociale kant zal ik niet te veel missen. En dan ben ik nog steeds van plan om naar de bedrijfslunch te gaan, misschien af en toe het vieruurtje van de gepensioneerden, dat soort dingen, om mensen gedag te zeggen.
Wat zijn je plannen voor de toekomst?
Ze hebben iets te maken met mijn definitie van pensioen: de beschikbare tijd vullen met een hele reeks projecten die nog in de kast staan. En dan doorgaan met activiteiten zoals ik ze nu doe en ze nog wat uitbreiden. Er is ook een project op langere termijn om te verhuizen naar een zonnigere plek in Zuid-Frankrijk. Maar ik moet nog een paar jaar wachten op mijn partner, want zij is helaas nog niet met pensioen, want zij is wat jonger dan ik.
En waar in Zuid-Frankrijk denk je aan?
Op dit moment weten we het nog helemaal niet. Regelmatig maken we een uitstapje van drie of vier dagen om op zoek te gaan naar plaatsen die we leuk vinden. Momenteel is onze keuze gevallen op een klein dorpje in het zuiden van Frankrijk bij Béziers, genaamd Pezenas. Maar het staat nog niet vast, het is nog maar in de projectfase.
Je hebt het over projecten die nog in de kast liggen en activiteiten waar je momenteel mee bezig bent, kun je ons meer vertellen?
De projecten die nog in de kast liggen zijn voornamelijk muzikale projecten. Allereerst wil ik mijn gitaar weer oppakken, die ik de afgelopen jaren heb opgegeven. En ik heb altijd al een nieuw instrument willen leren. Misschien zelfs viool. Het zal in het begin een beetje een oorvijg zijn, maar daar kun je niets aan doen, zo gaat dat als je begint. Het is een noodzakelijk kwaad om verder te komen. We moeten zien of de mobiliteit in de vingers nog voldoende is om dit soort dingen te doen, maar ik maak me geen zorgen.
Wat de huidige activiteiten betreft, ik ben een grote fan van golf. Het is duidelijk dat het nu in een veel hoger tempo zal gaan. Ik zal om de dag op de greens staan, wanneer het weer het toelaat. Ik heb ook een permacultuur activiteit ontwikkeld in mijn tuin. Ik heb wat kweekbakken gebouwd, verhoogd zodat ik mijn rug niet breek, en twee kassen om wat groenten te verbouwen. Ik zal er wat meer zorg aan kunnen besteden, want voorlopig heb ik deze activiteit gedelegeerd aan mijn partner, die zeer groene handen heeft en voor ons heerlijke groenten produceert.
Wat is permacultuur vergeleken met traditionele landbouw?
Ten eerste is het volledig natuurlijk. En dan probeer je land te hebben dat permanent bezet is door een of andere plantage. Er is een echt beheer van de kalender. We zeggen tegen onszelf: “Hier, ik zet dit in en dan, zodra het klaar is, kan ik iets anders inzetten om geen, of in ieder geval zo kort mogelijke tijd, onbebouwde grond over te houden en door te proberen alleen natuurlijke hulpbronnen te gebruiken.
Woon je op het platteland?
Helemaal niet. In feite heb ik een armzalig tuintje van 10 m² waarin een compleet nutteloos gazon lag omdat er nooit iemand kwam. Op een dag raakte ik een beetje geïrriteerd. Ik zei tegen mezelf “Maar dit gazon is stom. Ik besteed mijn tijd aan het maaien ervan.” Toen kwam ik op het idee om verhoogde plantenbakken te bouwen. Maar het is klein, eerlijk gezegd, het is nog geen 10 vierkante meter.
Waar golf je meestal?
Ik ben lid van de Golf Club Enghien. Maar ik ben een rondtrekkende golfer. Mijn grote passie is het ontdekken van nieuwe banen. Vrij regelmatig maak ik een uitstapje, soms zelfs voor enkele dagen, om te zeggen: “Hier, laten we heen en terug gaan. We spelen en komen dan terug.” In België heb ik alle bestaande banen bezocht. Als er een nieuwe is, haast ik me om die te spelen. Maar in het algemeen, ja, ik ben lid in Enghien, maar toch zeer, zeer mobiel.
Hoe beschrijf je jezelf, Christophe?
Het is altijd een beetje ingewikkeld om jezelf te beschrijven. Laten we zeggen dat ik altijd heb geprobeerd iemand te zijn met een open geest. Ik ben van nature nogal nieuwsgierig, dus ik wil graag dingen begrijpen. Ik heb het altijd leuk gevonden om nieuwe dingen te leren. Ik denk dat dat nooit zal ophouden. Ik denk dat dat iets is wat ik de rest van mijn leven zal houden. Mijn belangrijkste eigenschap is om te proberen open te staan voor alles om ons heen.
Hou je van reizen?
Ja, ik hou van reizen, hoewel het geen obsessie is. Mijn reizen gaan vaak naar golfbestemmingen. Ik heb gespeeld op plaatsen die soms wat onwaarschijnlijk zijn, zoals aan de voet van de piramiden in Egypte of, vorig jaar, ben ik gaan spelen in Dubai en Abu Dhabi (Verenigde Arabische Emiraten). Er zijn dus heel mooie bestemmingen. Omdat het een bijna universele sport is, zijn er altijd wel plaatsen te vinden waar je kunt gaan spelen. Het thema van de reizen is dus vaak heel sportief.
Speelt je partner dan ook golf?
Mijn partner had helaas een fysiek probleem waardoor ze stopte met golfen. Ze begon ermee om mij een plezier te doen, om me overal te kunnen vergezellen, wat erg leuk is. Maar als het te veel fysieke problemen veroorzaakt, werkt het niet. Aan de andere kant is ze een zeer goede petanquespeelster. En dus heeft ze haar petanqueclub die ook dit soort dingen organiseert. We proberen het goed te verdelen, half petanque, half golf. Als het niet lukt, gaan we onze eigen weg, de een met zijn clubs, de ander met zijn boules.
Heb je een droom?
Ik heb er 10 000! Ik heb 10 000 dromen. Maar de meeste zullen helaas dromen blijven. Ik had graag deelgenomen aan een expeditie naar de Maan of Mars. Dat zal niet meer voor mij zijn. Ik hoop dat ik het iemand nog zie doen. Maar ja, we hebben dromen genoeg. En dat is goed. Maar voor mij zijn dingen die haalbaar zijn doelen, geen dromen. En dromen zijn de dingen die ik niet ga doen.
En wat zijn je doelen dan?
Mijn belangrijkste doel is om zo lang mogelijk te kunnen blijven sporten. Dat is echt belangrijk voor mij. Want het is van jongs af aan het ritme van mijn leven geweest. Ik ben bang dat ik heel chagrijnig word als ik de hele tijd binnen moet blijven, als ik niet een beetje kan bewegen. Daarnaast zijn er muzikale doelen. Misschien ga ik uiteindelijk mijn culturen wat uitbreiden, kijken of ik een plekje kan vinden niet te ver van huis. Er zijn steeds meer gemeenschappelijke moestuinen in de gemeente Sint-Agatha-Berchem waar ik woon, dus als ik een paar vierkante meter meer zou kunnen hebben, zou dat ook goed zijn.
Is er een boodschap die je aan je collega’s wil nalaten?
Het zou meer een erfenis zijn dan een boodschap. Ik zou tegen hen willen zeggen: “Probeer met evenveel plezier aan dit buitengewone project te werken als ik deed in een bedrijf waar ik me altijd zeer op mijn gemak voelde.” Eerlijk gezegd zou ik iedereen aanraden om bij Smals te komen werken. Want de sfeer waarin we werken, de doelen die ons gesteld zijn, zijn me altijd goed bevallen. Al met al zijn alle jaren die ik bij Smals heb doorgebracht zo snel voorbij gegaan dat ik nog steeds het gevoel heb dat ik vorig jaar ben begonnen.
Hartelijk dank, Christophe. Graag gedaan, Nancy.
Wij wensen Christophe veel geluk met zijn pensioen. Tot binnenkort voor meer ontmoetingen met collega’s die binnenkort met pensioen gaan.
Comments are closed.