Het is leuker om te geven dan om te krijgen. Het is maar één van de motto’s van Carlo. Deze expert-boekhouder heeft meerdere pijlen op zijn boog (en op zijn piano!). Heeft de warmte van zijn geboorteland Sicilië er iets mee te maken? In elk geval, overal waar hij komt laat hij de zon schijnen. We hadden een ontmoeting met hem vooraleer hij de financiële dienst eind juni definitief verlaat.
of lees het artikel hieronder
En, Carlo, ben je blij om met pensioen te gaan?
Ja. Er is een tijd van komen en gaan. Het moment is gekomen om plaats te maken voor de jongeren en iets anders te gaan doen.
Tot voor kort was ik nog niet echt met mijn pensioen bezig, maar sinds de aanwerving van mijn opvolger ben ik me wel beginnen voorbereiden…
Menselijk contact is heel belangrijk in mijn leven. Ik ga mijn collega’s missen. Maar we moeten vooruit, op naar het volgende hoofdstuk!
Wat waren de grote stappen in je carrière?
Ik ben begonnen als verkoper bij kleermaker Butch Tailors. Daarnaast volgde ik gedurende zes jaar avondles om expert-boekhouder te worden. Het bedrijf waar ik werkte was ook eigenaar van verschillende restaurants. Ik ben dan hun boekhouding beginnen doen.
Daarna werd ik aangenomen als boekhouder bij Chemitex, een bedrijf dat actief was in de import en export van katoen.
In 1985 ben ik begonnen bij MMM. Niet de fabriek van de chocoladesnoepjes 😉, maar een onderneming in de sector van de mijnen, mineralen en metalen. Het boekhoudkundig werk was er gevarieerd. Die onderneming bevond zich op amper 12 minuten stappen van bij mij thuis. Alles liep vlotjes.
Negentien jaar later verhuisde MMM naar een andere site, in Tertre, ten noorden van Bergen. Ik was al gauw een uur onderweg. Ik kwam nooit voor acht uur ‘s avonds thuis. Dat begon best zwaar te wegen.
Het werd dus tijd om een andere weg in te slaan.
Op 51-jarige leeftijd heb ik gesolliciteerd bij Smals. En ik werd aangenomen als coördinator/assistent van de financieel directeur. Dat was dertien en een half jaar geleden… op 1 oktober 2008.
Ik had het geluk om in een goed team terecht te komen, met Kristofer De Wit als verantwoordelijke, iemand die zeer open staat voor dialoog om de onderneming verder te laten evolueren.
Wat heeft je plezier gedaan tijdens je carrière?
Ik hou van mijn beroep. Ik heb mezelf daarin ten volle kunnen ontplooien. De manier van werken is sterk geëvolueerd sinds ik nog op de schoolbanken zat. De boekhouding, dat is zoals een barometer. Die zegt wanneer het gaat regenen en wanneer het mooi weer wordt. De begrotingscontroles die in de loop van het jaar worden uitgevoerd, geven nuttige informatie en maken het mogelijk om het beheer bij te sturen.
Wat zijn je hobby’s?
Meermaals per week ga ik op vrijwillige basis piano spelen in verschillende bejaardentehuizen. Wanneer er ter plaatse geen piano is, neem ik m’n synthesizer mee.
Een paar jaar geleden, toen ik een tante ging bezoeken, kwam ik op het idee om in rusthuizen te gaan spelen. Er stond een piano. Ik heb enkele deuntjes gespeeld en ik zag de bewoners direct opfleuren.
Deze mensen leven in een gouden kooi. Als ik met mijn muziek voor hen de zon een beetje kan laten schijnen, dan ben ik een gelukkig mens. Het is leuker om te geven dan om te krijgen.
Welke muziek speel je zoal?
Franse liedjes, filmmuziek, een beetje klassieke muziek ook, zoals Johann Sebastian Bach, bijvoorbeeld. Ik pas m’n repertoire aan aan de leeftijd van de luisteraars. En het gebeurt niet zelden dat het publiek begint mee te zingen. Dat zorgt altijd voor een leuke ambiance!
In de rusthuizen organiseer ik vaak een muziekkwis, waarbij de mensen de namen van de artiesten moeten raden.
Ik ben geen virtuoos. Ik ben piano beginnen spelen toen ik 11 jaar was. Ik speel alles op het gehoor, maar ik leg heel mijn hart erin en ik denk dat je dat wel kunt voelen.
Heb je nog andere hobby’s?
Ik doe aan paardrijden en ik hou ook enorm van tuinieren.
Mijn echtgenote Sophie en ik trekken er graag enkele dagen op uit, wanneer onze kinderen ons niet nodig hebben. Onlangs waren we nog in Zeeland. Ik reis graag in Europa.
Bij ons heerst er echt een familiale sfeer. Wij houden eraan ten volle beschikbaar te zijn voor onze kinderen en kleinkinderen. We plannen onze projecten in functie van hen. We helpen hen ook bij sommige verplaatsingen. En wanneer ze op vakantie gaan, doen we aan dog-sitting 😉.
Mijn echtgenote is sinds twee jaar met pensioen. Zij was leerkracht in een speciale school voor kinderen met specifieke behoeften. Ook zij werkt als vrijwilliger in haar vrije tijd: ze geeft thuis les aan zieke kinderen om te voorkomen dat ze achter raken op school.
Hoeveel kinderen en kleinkinderen hebben jullie?
Wij hebben twee kinderen en twee kleinkinderen. Onze dochter Isabelle is 36, en onze zoon Pierre-François wordt binnenkort 30. Onze dochter heeft twee kinderen: Ethan (15 jaar) en Margaux (6 jaar).
Hoe beschrijf je jezelf?
Ik heb een open en joviaal karakter. Ik praat graag met mensen. Mijn echtgenote noemt me soms al lachend ‘de biechtvader’. Ik ben een familieman en een teamspeler. Dat zijn essentiële waarden voor mij.
Wat zijn je plannen?
Ik wil zo lang mogelijk muziek blijven spelen in de rusthuizen! En kleine reisjes in Europa maken met Sophie. We moeten nog heel wat ontdekken. Ik zou graag naar Puglia gaan. En mijn familie in Sicilië gaan bezoeken, natuurlijk.
Wanneer ben je vertrokken uit Sicilië?
In juni 1966. Ik was negen jaar. We woonden in Palermo. Een neef van mijn vader heeft hem overtuigd om in België te gaan werken. In die tijd werd er bij ons gesproken over België als een tweede Amerika. Mijn vader heeft werk gevonden in Brussel en wij zijn hem dan gevolgd.
Heb je een droom?
Meer dan één zelfs! Mijn eerste droom is al werkelijkheid geworden: ik wou werken tot m’n 65ste. Mijn dierbaarste wens op dit moment is om in goede gezondheid te blijven en dat mijn familie in harmonie verder mag blijven leven. Als mijn dierbaren gelukkig zijn, dan ik ook.
Wat wil je nog zeggen tegen je collega’s?
Ik wil hen eerst en vooral bedanken voor hun steun.
En ik wens hen dat ze met hetzelfde goede humeur en teamgeest verder werken.
Als ze mij nodig hebben, dan zal ik voor hen klaar staan.
Ik wens hen veel geluk!
Comments are closed.