Luister hieronder naar onze podcast (15’29”) :
Transcriptie van de podcast:
Goedendag. Welkom bij deze serie interviews met onze binnenkort gepensioneerde collega’s. Deze natuurliefhebber schenkt ook veel aandacht aan elektronica. Je kan hem tegenkomen in zijn Volvo Amazon van 1965 of al fietsend op de wegen naar Santiago de Compostela. Paulus van Os is een collega met meerdere facetten. Hij heeft 12 jaar bij Smals gewerkt en ging op 1 maart 2023 met pensioen. Laten we hem aan het woord.
Hallo Paulus. Ben je blij dat je met pensioen gaat?
Wel, ik heb toch lang gewerkt en ik heb dat steeds met volle inzet gedaan. Maar nu ben ik blij dat ik inderdaad de teugels aan de collega’s kan overgeven. En dat ik een beetje dingen kan gaan doen die ik zelf altijd al graag heb willen doen, maar waaraan ik nooit ben kunnen toe komen.
Wat is pensioen voor jou?
Voor mij is pensioen eigenlijk dat ik tijd heb om eindelijk aan mijn eigen projecten te kunnen gaan beginnen werken. En om te kunnen studeren ook. Gedurende mijn carrière ben ik een beetje afgedwaald van de richting waarin ik gestudeerd heb. Eigenlijk ben ik nu terug een beetje meer in die richting aan het werken en aan het studeren.
Wat is je opleiding? En welke professionele weg heb je afgelegd?
Ik ben van opleiding Industrieel Ingenieur Elektriciteit optie Elektronica. En ik heb dat gevolgd aan de Katholieke Industriele Hogeschool Antwerpen te Hoboken. Ik ben daar afgestudeerd in 1980. Dus toen was het nog eigenlijk echt elektronica. Wij kregen ook informatica maar dat was zo één vakje. En dat was “programmeren met Fortran 4”, voor de mensen die dat nog kennen, dat is echt zeer oud. Na mijn studies heb ik eerst in hoogfrequent telecommunicatie gewerkt want ik had een eindwerk gemaakt bij Bell Telephone, in Antwerpen zeer gekend, over een versterkermodule op 6 gigahertz, met een gallium-arsenide component, wat toen zeer recente technologie was. Daarna heb ik elektronica gedaan bij een elektrobedrijf dat onder meer alarmschakelingen maakte. Dat was een RVA-stage destijds van 6 maanden. Daarna ben ik eigenlijk doorgeëvolueerd naar herstellingen van elektronische schrijfmachines in Brussel. Ik gaf daarover ook opleidingen aan techniekers. Dat was eind jaren ’80, begin jaren ’90. Die elektronische schrijfmachines werden destijds geregeld aangesloten op de toenmalige pc’s. Dat waren IBM-XT’s, -AT’s, Tandy, Apple Macintosh, Sinclair, Schneider en andere, destijds zogenoemde IBM compatibele personal computers. Toen is de laserprinter op de markt gekomen en daar heb ik voor gans België technische support en trainings op gegeven. En zo ben ik eigenlijk langzaamaan geëvolueerd naar de andere kant van de printer, namelijk naar pc’s. Aanvankelijk nog met de nadruk op de hardware analyse en herstellingen.
Vervolgens ben ik dichter bij huis bij een Amerikaanse rederij in Antwerpen gaan werken. Daar lag de nadruk eerder op ondersteuning van gebruikers voor de diverse business applicaties. Daarbij werden uitsluitend IBM pc’s gebruikt, die waren verbonden via communicatieapparatuur aan een mainframe in New Orleans, waar ik ook 2 keer ben naartoe geweest voor een training. En dat was fantastisch, vooral ’s avonds, toen ik met een collega door de stad zwierf. Op elke straathoek was wel iemand blues of jazz aan het spelen. We hebben toen zelfs ’s avonds laat kennis gemaakt met een pianist, die ons ’s anderendaags meenam naar een jazz-concert, en naar het mekka van dixieland muziek: de Jazz Preservation Hall.
Na enkele jaren is die rederij helaas failliet gegaan. Dan heb ik nog 10 jaar gewerkt als ICT-beheerder op het Hoger Instituut voor Vertalers en Tolken. Dat was een toenmalig departement van Hogeschool Antwerpen. Daarna ben ik naar Brakel verhuisd en was dus gedwongen mijn job in Antwerpen op te zeggen, en ben ik opnieuw beginnen solliciteren. Op die manier ben ik bij Smals terecht gekomen.
Ik ben op 15 januari 2011 begonnen als gedetacheerde bij de Kruispuntbank van de Sociale Zekerheid als LAN-beheerder. Daar was ik eigenlijk verantwoordelijk voor alle bureautica applicaties en servers, samen met mijn collega Julien Lacroix. Na 7 jaar werd ik dan van de KSZ naar Smals intern overgeschakeld. En daar had ik de functie van ICT-facilitator en heb geassisteerd bij de verschillende aspecten van de bureautica. Ik heb veel samengewerkt met de mensen van de Service Desk, het server-team, het netwerk-team, en ook geregeld met CPTs en TCs.
Wat heeft je plezier gedaan tijdens je carrière?
Tijdens mijn carrière was eigenlijk het leukste stuk op het Hoger Instituut voor Vertalers en Tolken waar ik als ICT-ondersteuner actief was, en ik had heel veel contacten met studenten, docenten en ik nam als lid van de departementsraad zelfs een aantal jaren deel aan het schoolbestuur. Tijdens die periode van 10 jaar, had ik echt het gevoel van rechtstreeks iets te kunnen doen voor de studenten in hun opleiding. Ik kreeg ook veel feedback van docenten en studenten. Bij Smals aan de andere kant, weet je wel dat je uiteindelijk voor de Belgische burger werkt, maar je hebt geen rechtstreeks contact met hen.
Heb je een anekdote te vertellen?
Ik heb nog een grappige anekdote. Dat is dat ik Els, mijn Oostvlaamse vriendin, heb ontmoet toen ik nog in Ekeren woonde en dus op het Hoger Instituut voor Vertalers en Tolken in Antwerpen werkte. Zij woonde toen in de buurt van het Aalsterse. Ik heb haar dus ontmoet op een cursus “Intuïtieve ontwikkeling” (persoonlijkheidsontwikkeling ) welke werd georganiseerd door Timotheus Merksem. De cursusleidster van dat eerste jaar Intuïtieve Ontwikkeling was Linda Robben. Omdat Els en ik, samen een huis hebben gekocht in de Vlaamse Ardennen heb ik dus mijn job in Antwerpen moeten opzeggen en ben ik beginnen solliciteren in verschillende regio’s van het land. Uiteindelijk ben ik toch in het Brusselse beland, en via Smals ben ik uiteindelijk terechtgekomen bij de Kruispuntbank van de Sociale Zekerheid onder leiding van Frank Robben. Later bleek dat Linda Robben, via wie ik op een indirecte manier Els heb leren kennen, een zus was van Frank Robben, wat toch een enorm toeval is !
Zijn er zaken die je zal missen, Paulus?
Wel, een van de zaken die ik zal missen is het zich samen inzetten om een groot project met enkele gedreven collega’s in een sfeer van kameraadschap en wederzijdse appreciatie tot een goed einde te brengen.
Wat zijn je plannen voor de toekomst?
Heel veel plannen heb ik eigenlijk niet. Voornamelijk meer tijd hebben voor mijn hobby’s en het enige project dat ik op stapel heb staan, is om met een vriend te fiets naar Compostella te gaan.
Wat zijn je hobby’s? Je passies?
Mijn hobby’s en mijn passies lopen wel wat door mekaar. Ik ben geïnteresseerd in oude buizenradio’s en meetinstrumenten uit de jaren ’50, ’60, ’70 die ik ook wat verzamel, herstel en bestudeer. En dan schrijf ik sinds kort artikels voor een radioclubtijdschrift. En elektronica onderzoeken en bestuderen dat is ook eigenlijk een soort van passie. Daarnaast rijd ik graag met de motor rond. Ik heb zo een paar oldtimers. Ik doe het onderhoud daarvan ook zelf. Ook heb ik nog een Volvo Amazon. Dat is een auto van 1965. Daarnaast speel ik wat piano, gitaar en mandoline. Mijn vriendin Els is echt een professionele pianiste die les geeft op een academie. Ik ben natuurlijk maar een amateur… ik speel piano, niet zo gestructureerd en puur voor mijn plezier. Verdere hobby’s: museums bezoeken, wandelen in bos en strand, ook met mijn vriendin naar een gezellig restaurant gaan of naar een binnenhuisconcert, of naar een optreden van een rock-, blues- of folkgroep, maar vaker nog naar klassieke pianorecitals.
Verder natuurbeleving en het bewustzijn daarrond verspreiden, en ook zwerfvuil aanpakken soms zelfs tijdens wandelingen of zo. Voorts hebben we nog 5 kippen, 5 geiten, 2 katten en 2 vuursalamanders, welke laatste al in ons huis woonden toen we het gekocht hadden, die zitten ergens in de kelder. Ik bestudeer ook graag van alles en nog wat, dat er rond het huis en door de tuin kruipt en vliegt. Verder, ja, passie. Ik heb een hekel aan dingen weggooien, dus ik vind het leuk om de zaken te herstellen, soms van 2 kapotte toestellen één goeie te maken. Ik doe dat ook voor de buren enz. En dan lees ik nog graag. Kwestie van talen, dit jaar wens ik verder mijn Russisch aan te scherpen. Want ik heb wel ooit een klein beetje mee een paar lessen gevolgd toen ik op het Hoger Instituut voor Vertalers en Tolken werkte, maar je moet een taal echt kunnen onderhouden natuurlijk.
Hoe beschrijf je jezelf?
Ik ben eigenlijk een chaoot die traag maar grondig werkt. Ik heb altijd tijd te kort en ik loop nogal gemakkelijk in vier richtingen tegelijk. Dat gaat wel eens ten koste van de snelheid van afhandeling maar niet de kwaliteit van de afwerking. Structuur is voor mij steeds wel een verbeteringstraject. Nu, hetgeen dat ik zonet heb opgenoemd is tijdens mijn hele carrière altijd wel enorm van pas gekomen omdat ik altijd een beetje de rol heb moeten spelen van duizendpoot. Nu, anderzijds heb ik wel een gloeiende hekel aan dingen die ergens blijven hangen, en niet vooruitgaan. Of ook oppervlakkig patchwerken: rap rap rap iets voorlopig fixen, “als het maar werkt”, daar hou ik ook niet zo van. Verder sta ik altijd ten dienste van communicatie en uitwisseling. Ik hou ook van woordspelingen. Soms is dat moeilijk voor andere mensen maar ik vind dat dan wel grappig. Maar wat ik heel belangrijk vind is om zeer duidelijk te zijn in de informatie die je verstrekt, het delen van informatie want dat is investeren in groei en evolutie van het grote geheel waarvan wij allemaal deel uitmaken.
Hou je van reizen? Zo ja, waar?
Motortrips in België en gebeurlijk ook Nederland (ik ben daar geboren) en Frankrijk vind ik al fantastisch! Er is zoveel te ontdekken in ons eigen land. Dus ik heb niet zoveel behoefte om zware reizen te gaan doen. Heel af en toe maken we wel eens een vliegreis naar de Azoren. Het vliegtuig, dat vermijden we toch omwille van het milieu eigenlijk. Het is niet zo een goede moment. Iedereen pakt zonder nadenken het vliegtuig, maar ik wil er toch wel bij blijven stilstaan. Ik ga dat niet zomaar doen, daarmee dat ik eigenlijk liever lokaal blijf.
Heb je een droom?
Wel, mijn droom is eigenlijk heel simpel: dat mensen ooit eens boven hun ego gaan uitstijgen en kameraadschappelijk gaan samenwerken om deze planeet leefbaar te houden en ook mooier te maken.
Heb je nog een boodschap voor je collega’s?
Als boodschap voor mijn collega’s zou ik zeggen: probeer meer samen te werken over je afdeling heen en communiceer waar je mee bezig bent. En hou altijd voor ogen voor wie – en hopelijk niet enkel je chef – maar voor wie je uiteindelijk werkt. En hou dat als oriëntatiepunt voor je inzet.
Wij wensen Paulus veel geluk met zijn pensioen. Tot binnenkort voor meer ontmoetingen met collega’s die binnenkort met pensioen gaan.
Comments are closed.